بحران اعتماد در بازارسازهای کریپتو پس از رسوایی‌های OM و Move

بحران اعتماد در بازارسازهای کریپتو پس از رسوایی‌های OM و Move
0

بحران اعتماد در بازارسازهای کریپتو پس از رسوایی‌های OM و Move

به گزارش مالی3، سال ۲۰۲۵ با دو شوک بزرگ برای بازارسازهای رمزارز همراه بوده است: فروپاشی بی‌سابقه توکن OM و افشای رسوایی در پروژه Move Labs. در هر دو مورد، بازار شاهد افت شدید قیمت، باز شدن غیرمنتظره قفل توکن‌ها، و توافق‌های پنهانی بود که موجب بی‌اعتمادی گسترده در بین فعالان شد.

پشت پرده بازارسازی در کریپتو

در حالی‌که بازارسازها در امور مالی سنتی صرفاً قیمت‌ها را اعلام می‌کنند، در دنیای کریپتو عملکرد آن‌ها بسیار پیچیده‌تر است. آن‌ها:

  • در توزیع توکن‌های پیش از عرضه شرکت می‌کنند.
  • درباره دوره‌های قفل (vesting) مذاکره می‌کنند.
  • نقدینگی برای صرافی‌های متمرکز فراهم می‌آورند.
  • گاهی نیز نقش سرمایه‌گذار یا مشاور را بازی می‌کنند.

نتیجه، محیطی نیمه‌شفاف است که در آن سیاست‌های درون‌سازمانی، توافق‌های غیررسمی، و اطلاعات خاص (insider info) تأثیر مستقیم بر بازار دارند.

ماجرای رسوایی Move و سقوط OM

در ماه آوریل، گزارشی از CoinDesk فاش کرد که برخی مدیران پروژه Move با بازارسازها تبانی کرده‌اند تا میلیون‌ها دلار توکن را بدون اعلام عمومی وارد بازار آزاد کنند.

هم‌زمان، توکن OM با سقوط بیش از ۹۰ درصدی در غیاب هرگونه خبر یا کاتالیزور مشخص، زنگ خطر را برای فعالان بازار به صدا درآورد.

بازار ثانویه OTC؛ خطر پنهان

در زیر لایه رسمی بازار، بخش بزرگی از خرید و فروش توکن‌ها در بازار ثانویه OTC (خارج از صرافی‌ها) انجام می‌شود. در این فضا:

  • توکن‌های قفل‌شده به صورت خصوصی و خارج از دید عموم دست‌به‌دست می‌شوند.
  • بازیگران اولیه و صندوق‌ها در معامله‌هایی غیرشفاف مشارکت می‌کنند.
  • این فعالیت‌ها عرضه واقعی توکن و کشف قیمت را دچار اختلال می‌کند.

واکنش فعالان بازار

بسیاری از میزهای بازارسازی اکنون:

  • شرایط معامله را با دقت بیشتری بررسی می‌کنند.
  • خواستار شفافیت در برنامه‌های واگذاری و سیاست‌های فروش هستند.
  • از پروژه‌هایی با توکنومیک مبهم و تیم‌های مشکوک دوری می‌کنند.
  • قراردادهای خود را به نحوی طراحی می‌کنند که از دامپینگ و دستکاری حجم جلوگیری شود.

نتیجه‌گیری:

بازار رمزارزها اکنون در مرحله‌ای حساس از بلوغ خود قرار دارد. بازیگران حرفه‌ای دیگر تنها به نام پروژه یا شهرت بنیان‌گذار اعتماد نمی‌کنند، بلکه به دنبال شفافیت واقعی، سازوکارهای مشخص واگذاری، و بازار ثانویه‌ای قابل رصد هستند. اگر پروژه‌ها نتوانند به این انتظارات پاسخ دهند، احتمالاً از سوی نقدینگی و بازارسازی محروم خواهند شد.

اشتراک گذاری

Profile Picture
نوشته شده توسط:

امیر علی سامانی فر

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *