استقلال قابل اعتماد: چرا تیم های انسانی-ماشین در شبکه های رمزنگاری اجرا می شوند

به گزارش مالی3، روبات‌های خودران ممکن است به نظر بفتند که از دنیای علمی تخیلی گذشته‌اند، اما با پیشرفت نرم‌افزارهای زبان و هوش مصنوعی، این روبات‌ها می‌توانند برنامه‌ریزی کنند، یاد بگیرند و تفکر کنند. این روبات‌ها می‌توانند نه تنها در زمینه‌هایی مانند المپیک ریاضی و نوشتن رمان عملکرد بالایی داشته باشند، بلکه قادرند روبات‌های فیزیکی را نیز کنترل کرده و یک شخصیت دیجیتال را در دنیای دیجیتال و فیزیکی به صورت کامل پرونده کنند. بنابراین، روبات‌هایی که در محله شما حرکت می‌کنند یا در کنار شما کار می‌کنند، می‌توانند نظرات و اقدامات چندگانه‌ای را در فضای X/Twitter، بازارهای پیش‌بینی و در جهان واقعی دنبال کنند.

چالش بزرگی وجود دارد که چگونه می‌توان ابزارهای هوش مصنوعی را در جوامع انسانی، از مدارس و بیمارستان‌ها تا خانه‌ها و زندگی روزمره‌مان یکپارچه کرد. بسیاری از سیستم‌های فعلی برای انسان‌ها طراحی شده‌اند و فرضیات گذشته‌ای دارند که نمی‌توان به ماشین‌های هوش مصنوعی اعمال کرد. همچنین، تنظیمات ماشین‌های هوش مصنوعی قابلیت پذیرش و دلخواه است. باید یک چارچوب قانونی جامع ایجاد کنیم که اختیارات، رشد و توانایی‌های این ماشین‌ها را مدیریت کند. از طرفی، قوانین منطقه‌ای باید اعمال شوند تا اطمینان حاصل شود که هر نوع ماشینی که در مواقع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، به درستی و با احترام به حقوق دیگران فعالیت می‌کند.

برای یک سیستم جهانی که از تراکنش‌های مالی پشتیبانی می‌کند، به انسان‌ها و رایانه‌ها اجازه می‌دهد تا برای رأی دادن و تنظیم قوانین گرد هم آیند، انعطاف‌پذیر و عمومی باشد، چارچوبی موازی برای حاکمیت غیرمتمرکز و امور مالی مورد نیاز است. از طریق تلاش‌های هزاران نوآور و توسعه‌دهنده در 16 سال گذشته، اکنون دیده می‌شود که برخلاف بخش‌های دیگر تکنولوژی، مالی و نظارتی، بلاک‌چین‌ها و قراردادهای هوشمند به خوبی قادرند سیستم‌ها و حوزه‌های مالی را بدون اهمیت با افراد یا ماشین‌های هوشمندی که آنها را اداره می‌کنند، تقویت نمایند. این شبکه‌های رمزنگاری غیرمتمرکز به عنوان زیرساخت‌های حیاتی ارائه می‌شوند که برای توسعه و پیشرفت این حوزه‌ها ضروری هستند و برای ما نفع‌های قابل ملاحظه‌ای در حوزه‌های بهداشتی، آموزشی و دفاعی به دنبال دارند.

چند مانع باید برطرف شوند. همکاری یکپارچه انسان<>ماشین و ماشین<>ماشین ضروری است – به ویژه در محیط های پر خطر مانند حمل و نقل، تولید و تدارکات. قراردادهای هوشمند ماشین‌های مستقل را قادر می‌سازد تا یکدیگر را کشف کنند، به طور ایمن ارتباط برقرار کنند و تیم‌هایی را برای تکمیل وظایف پیچیده تشکیل دهند. احتمالاً تبادل اطلاعات با تأخیر کم (مثلاً در میان تاکسی‌های ربات) خارج از زنجیره اتفاق می‌افتد، به عنوان مثال در شبکه‌های خصوصی مجازی، اما مراحل منتهی به آن، مانند کشف انسان‌ها و روبات‌هایی که می‌توانند شما را به فرودگاه برسانند، مناسب هستند. بازارها و اقدامات غیر متمرکز راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری مانند Optimism برای تطبیق این تراکنش‌ها و ترافیک بسیار مهم است.

تدوین و اجرای قوانین گسترده و جهانی برای مدیریت روبات‌های خودران، امور اخلاقی و امنیتی آنها به یک چالش جهانی تبدیل شده است. این چالش به دلیل تنوع در قوانین و مقررات مربوط به این زمینه، به ویژه در کشورهای مختلف، فزا می‌یابد. ایجاد استانداردهای جهانی و موازی با مجموعه‌های قوانین برنامه‌ریزی شده بر اساس فناوری بلاک‌چین، می تواند یکی از راه‌های موثر برای مقابله با این چالش‌ها باشد. این اقدام باعث ارتقاء ایمنی و اخلاقیات در استفاده از روبات‌های خودران در سطح بین‌المللی خواهد شد و از این طریق امکان اجرای زمانی و محیطی متناسب با نیازهای مختلف، حفظ خصوصیت و تضمین مسائل امنیتی و حقوقی فراهم خواهد شد.

سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز که به نام DAO شناخته می‌شوند، یک نقش مهم در تحقیق و توسعه در حوزه رباتیک و هوش مصنوعی دارند. منابع مالی سنتی برای این حوزه آهسته و محدود هستند که می‌تواند باعث توانمندی صنعت در پیشرفت ناپایدار شود. با استفاده از مدل‌های مبتنی بر توکن، مانند پلتفرم DeSci DAO، این نوع محدودیت‌ها برطرف می‌شوند و به سرمایه‌گذاران انگیزه می‌دهند که در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند. به همین دلیل، برخی از مدل‌های کسب‌وکار در حال توسعه برای حوزه‌های هوش مصنوعی، از جمله پرداخت‌های خرد و اشتراک درآمد با استفاده از پارادایم‌های جدید برای رباتیک و هوش مصنوعی، در حال ظهور و رشد هستند.

است.

ترس از اینکه تکنولوژی هوش مصنوعی ممکن است با ما همپوشانی داشته باشد و برخی از وظایف انسانی را جایگزین کند، وجود دارد. اما واقعیت این است که نیازمندی‌های مختلف و بزرگی برای توسعه، نگهداری و آموزش این فناوری‌ها و تأثیرات آن‌ها وجود دارد.

تحقیقات اخیر یونسکو نشان داده است که کمبود معلم در سراسر جهان وجود دارد و به 44 میلیون معلم ابتدایی و متوسطه تا سال 2030 نیاز داریم. قبل از در نظر گرفتن دستیاران کلاسیک، که به دانش آموزان کمک می‌کنند و همکلاسی‌ها را همگام می‌سازند، مواردی وجود دارد که بیش از پیش نیازمند معلمان جدید هستیم. از جمله این موارد استفاده از ربات‌های خودران است که می‌توانند به کمبود معلمان پاسخ دهند و به دانش آموزان کمک کنند. تصور کنید که یک کودک با یک ربات کنارش، مفاهیم پیچیده را یاد بگیرد و از آن تا مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کند. اینکه انسان‌ها به ربات‌ها آموزش دهند دیگر یک روند یکطرفه نیست، بلکه در حال تغییر به سمت آموزش و یادگیری متقابل است.

سازمان جهانی بهداشت (WHO) هشدار داده است که بحران جدی نیروی کار در حوزه سلامت به وقوع خواهد پیوست. با توجه به کمبود 7.2 میلیون کارگر متخصص در 100 کشور و توقع افزایش این شکاف به 12.9 میلیون تا سال 2035، این وضعیت‌ باعث کاهش کیفیت خدمات بهداشتی بیماران شده و تهدیدی برای توانایی کارکنان حوزه بهداشتی برای انجام وظایف خود محسوب می‌شود. ربات‌های مستقل می‌توانند نقش مهمی در کاهش بار کاری پرستاران و پزشکان داشته باشند، از نظارت بر بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن گرفته تا حمایت از سالمندان. این ربات‌ها می‌توانند بدون نیاز به دخالت افراد، نظارت بر عرضه داروها و تجهیزات را برعهده بگیرند و در صورت لزوم سفارش دهند. همچنین در وظایفی مانند حمل و نقل زباله‌های پزشکی، تمیزکردن اتاق‌های درمان و حمایت از عملیات جراحی می‌توانند بهبود و ثبات برای بخش بهداشت فراهم سازند.

سیستم‌های خودران در عملیات دفاعی به‌صورت گسترده از پهپادها و وسایل دریایی استفاده می‌کنند. اشاره به مزایای استفاده از روباتیک در این حوزه، به انجام وظایفی که بمکان برای انسان خطرناک و یا غیرممکن است به سهولت اشاره می‌کند و مزیت‌های این فناوری بیشتر ابراز می‌شود.

از نمونه های اولیه تا استفاده عملی

این موارد اغلب به قرن بیست و یکم ارتباط داده می‌شود، اما اتریوم امروزه برای ذخیره سازی حافظه‌های تصمیم‌گیری و اجرای آن‌ها در هوش مصنوعی و روبات‌ها استفاده می‌شود. همچنین، با توجه به گزارش Coinbase، عوامل هوش مصنوعی از رمزنگاری برای انجام تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند.

ساختار قابل باز و امن شبکه‌های رمزنگاری غیرمتمرکز به توسعه‌دهندگان روباتیک این امکان را می‌دهد که اطلاعات، مدل‌ها و پیشرفت‌ها را به‌طور امن به اشتراک بگذارند. این فرآیند انتقال از ربات‌های آزمایشی به برنامه‌های کاربردی در دنیای واقعی را تسریع می‌کند و از جایگاه گرفتن آن‌ها در مکان‌های حائز اهمیت مثل بیمارستان‌ها و مدارس را سریعتر از پیش ممکن می‌سازد. وقتی با یک ربات انسان‌نما در خیابان قدم می‌زنید و مردم شما را متوقف کرده و می‌پرسند “آیا نگران نیستید”، می‌توانید به آن‌ها اطمینان دهید که قوانین پایبند به عملکرد این ربات، عمومی و ثابت‌ست و سپس لینکی به قرارداد اتریوم که شامل این قوانین است، را به آن‌ها ارائه دهید.

دفترهای غیرمتمرکز می‌توانند به عنوان مراکز هماهنگی نیز عمل کنند و به روبات‌ها در سیستم‌های مختلف این امکان را بدهند که بدون نیاز به واسطه‌های مرکزی، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و هماهنگ شوند. این مفهوم از هماهنگی، به طور کلی شبیه به فناوری C3 است (که به معنای فرماندهی، ارتباط و کنترل است)، با این تفاوت که برپایه‌ زیرساخت غیرمتمرکز و عمومی است. سوابق غیرقابل تغییر تضمین می‌کنند که هرگونه تبادل اطلاعات و اقدامی به راحتی قابل پیگیری باشد و به عنوان پایه‌ای اعتماد‌آمیز برای همکاری عمومی ایجاد می‌کنند.

برای تعاملات ربات به ربات، قراردادهای هوشمند تخصیص کار و به اشتراک گذاری منابع را ساده می کند و هماهنگی کارآمد را ممکن می سازد. در تعاملات ربات به انسان، سیستم‌های غیرمتمرکز حریم خصوصی می‌توانند داده‌های حساس مانند اطلاعات بیومتریک یا پزشکی را ایمن کنند و اعتماد و مسئولیت‌پذیری را تقویت کنند.

این دنیای جدید ممکن است ترسناک به نظر برسد و ما می‌پرسیم که این تحولات برای ما چه معنایی دارد؟ اما همه‌ی خوانندگان این نوشته از حدود دو دهه پیش تاکنون در ترویج زیرساخت‌هایی که انسان‌ها و ماشین‌ها به هم فکر می‌کنند و همکاری مدیریتی، تیمی، ارتباطی و هماهنگی آنها روی تحقق این اهداف کوشیده‌اند.

منبع: coindesk.com